Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łowiczu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Honorata Wójcik

Protokolant: st.sek.sąd. Elżbieta Gołaszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2018 roku

sprawy z powództwa B. M.

przeciwko S. M. reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową M. M.

o obniżenie alimentów

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od B. M. na rzecz M. M. – przedstawicielki ustawowej małoletniego dziecka kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt III RC 219/17

UZASADNIENIE

Powód B. M. w pozwie skierowanym przeciwko małoletniemu pozwanemu S. M. reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową M. M. wniósł o obniżenie alimentów płatnych na rzecz małoletniego powoda z kwoty po 1150 zł do kwoty po 400 zł miesięcznie. Powód podniósł, iż kwota alimentów w wysokości 1.150 zł jest dla niego za wysoka. Kiedy ostatnio ustalana była wysokość alimentów przedstawicielka ustawowa nie pracowała i sprawowała osobistą pieczę nad małoletnim synem, obecnie pracuje, a powód praktycznie połowę czasu spędza z synem, w weekendy oraz w tygodniu, kiedy to syn nocuje u niego i jest przez niego odprowadzany do przedszkola. Ponadto ferie, wakacje oraz dni wolne od zajęć przedszkolnych są podzielone pomiędzy rodziców po połowie. Małoletni S. ma swój pokój u powoda i powód w czasie spędzanym z synem łoży na jego utrzymanie. Zakwestionował też zasadność korzystania przez małoletniego z niepublicznego przedszkola. Powód obecnie jest zatrudniony na dwóch umowach o pracę łącznie w wymiarze całego etatu z wynagrodzeniem 1.500 zł miesięcznie. Dodatkowy dochód czerpie z najmu nieruchomości w W. – 1900 zł. Powód posiada zadłużenie w banku na kwotę 36000 zł. Powód ponosi koszty utrzymania własnego w wysokości około 3000 zł oraz koszty związane z opieką nad synem w wysokości 1.600 zł (pozew – k. 2, 3).

W odpowiedzi na pozew małoletni S. M. reprezentowany przez matkę M. M. oraz pełnomocnika w osobie adwokata wniósł o oddalenie powództwa w całości, wobec faktu, że od dnia zawarcia ugody w sprawie III RC 50/17 nie zaszła zmiana okoliczności uzasadniająca obniżenie wysokości obowiązku alimentacyjnego powoda wobec jego małoletniego syna. Powód nadal wynajmuje mieszkanie w W. za kwotę 2.250 zł oraz miejsce parkingowe za kwotę 180 zł miesięcznie, zaś wszelkie opłaty eksploatacyjne obciążają najemcę. Nadal jest również właścicielem nieruchomości rolnej o pow. 44,35 ha położonej w O., nie przedstawił wysokości dochodu uzyskiwanego z tej nieruchomości. Umowa najmu lokalu mieszkalnego, w którym powód zamieszkuje została zawarta z jego bratem przed podpisaniem ugody alimentacyjnej. Od tego czasu powód dzieli koszty utrzymania ze swoją partnerką oraz jej dwojgiem dzieci. Przy zawieraniu ugody alimentacyjnej powód miał świadomość częstotliwości kontaktów z małoletnim pozwanym, powód nie spędza połowy czasu z synem. Ponadto w dniu zawierania tej ugody małoletni pozwany chodził do przedszkola niepublicznego czego powód nie kwestionował.

Powyższe stanowiska zostały rozwinięte i podtrzymane przez obie strony w dalszym toku postępowania, zarówno w składanych pismach procesowych, jak i na rozprawie przed Sądem (pismo procesowe powoda – k. 88-91; protokół elektroniczny rozprawy z 14.05.2018 00:02:24 – k. 168; pismo powoda – k. 172-177).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód S. M. urodzony dnia (...) jest synem M. M. i B. M.. M. M. i B. M. nie mieszkają razem.

(okoliczności bezsporne)

Ugodą z dnia 8 czerwca 2017 roku zawartą przed Sądem Rejonowym w Łowiczu w ramach postępowania III RC 50/17 ustalone zostały alimenty płatne od B. M. na rzecz jego małoletniego syna S. M. w wysokości po 1.150 złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca do rąk matki dziecka M. M. poczynając od dnia 1 czerwca 2017 r.

(dowód: ugoda sądowa zawarta w sprawie III RC 50/17 – k. 49 z załączonych akt sprawy III RC 50/17)

Na dzień 8 czerwca 2017 roku, kiedy ustalona została wysokości alimentów od pozwanego na rzecz małoletniego pozwanego miał on 4 lata. Od września 2016 roku rozpoczął edukację w Niepublicznym Przedszkolu (...) w Ł.. Mieszkał razem z matką M. M. w wynajmowanym mieszkaniu. Przedstawicielka ustawowa nie pracowała sprawowała opiekę nad synem. Miesięczny koszt utrzymania małoletniego pozwanego wynosił około 1.800 złotych, na kwotę tę składały się następujące pozycje: 400 zł – czynsz za mieszkanie, 70 zł – energia, 50 zł – środki czystości, 300 zł – wyżywienie, 100 zł – zajęcia koszykówki, 15 zł – sprzęt sportowy, 50 zł – basen, 50 zł – wizyty lekarskie i leki, 500 zł – przedszkole (czesne, wyżywienie, wycieczki, podręczniki), 100 zł – paliwo, 100 zł – letni wypoczynek, 150 zł – odzież.

Przedstawicielka ustawowa pozwanego miała wykształcenie wyższe, współpracowała ze swoim bratem prowadzącym działalność gospodarczą i prowadziła zajęcia fitness z tego tytułu osiągała dochód w wysokości 800 zł miesięcznie. Otrzymywała 500 zł z tytułu świadczenia wychowawczego z programu Rodzina 500+. B. M. łożył dobrowolnie kwotę 888 zł, po czym zaprzestał alimentować syna.

(dowód: dokumenty z akt sprawy III RC 50/17)

B. M. miał wykształcenie wyższe na kierunku inżynier budownictwa. Powód pracował w dwóch firmach z wynagrodzeniem 1.500 zł netto. Na jego miesięczny dochód składał się także czynsz najmu mieszkania w W. w wysokości około 1.900 zł miesięcznie. Łącznie około 3.400 zł. Powód był ponadto właścicielem nieruchomości rolnej o pow. ponad 40 ha. Wynajmował w tym czasie mieszkanie od swojego brata, którego koszty utrzymania ponosił w całości sam.

(dowód: dokumenty z akt sprawy III RC 50/17)

Obecnie pozwany S. M. ma 5 lat i chodzi nadal do Niepublicznego Przedszkola (...) w Ł.. Koszty jego utrzymania wzrosły o 100 zł z tytułu podwyżki opłaty za przedszkole i wynoszą około 1.900 złotych, w tym opłata za przedszkole to 560 zł miesięcznie, 100 zł – jednorazowa opłata wpisowa, 200 zł – wyprawka papiernicza, 50 zł – (...) oraz dodatkowo koszt wycieczek.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego pozwanego ma 29 lat. Ma studia wyższe licencjackie na kierunku bibliotekoznawstwo i pedagogika oraz magisterskie na kierunku zarządzanie. Nie szukała pracy w wyuczonym zawodzie. W 2017 roku rozpoczęła prowadzenie własnej działalności gospodarczej w ramach zdobytej wcześniej praktyki, tj. zajęcia z fitnessu. Otrzymała dofinansowanie do rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej w kwocie 20.000 zł, przeznaczone na wyposażenie. Z tego tytułu osiąga dochód 1.500 zł netto w ramach kontraktu menadżerskiego zawartego z K. K. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą „P. G. & fitness”. Nadal wynajmuje dwupokojowe mieszkanie na os. (...) w Ł., za które uiszcza czynsz w łącznej wysokości 800 zł, opłaty za energię elektryczną wynoszą około 45 zł, telefon i Internet – 120 zł. W opiece nad małoletnim pozwanym pomagają jej rodzice, którzy odbierają wnuka z przedszkola. W soboty małoletni S. spędza czas na zajęcia fitness prowadzonych przez mamę. Przedstawicielka ustawowa otrzymywała używaną odzież po bratankach dla syna.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej M. M. e-protokół rozprawy z dnia 14.05.2018 r. 02:18:59 w zw. z zeznaniami informacyjnymi 01:13:22 – k. 169v, umowa najmu lokalu mieszkalnego z aneksem – k. 42-43, zaświadczenie z Przedszkola Niepublicznego (...) – k. 45; wydruk z (...) k. 46; zeznanie o wysokości osiągniętego dochody – k. 47-52; umowa o dofinansowaniu podjęcia działalności gospodarczej – k. 53-60; umowa na prowadzenie zajęć fitness – k. 61-65; kontrakt managerski – k. 66-70; potwierdzenie dokonania opłat – k. 71-75)

Powód, ma obecnie 32 lata, z zawodu jest inżynierem budownictwa, jest w trakcie uzupełniania wykształcenia o uprawnienia kierowników budowy. W grupie zawodów – inżynierowie budownictwa zgodnie z informacją Głównego Urzędu Statystycznego miesięczne wynagrodzenie brutto, w październiku 2016 r. na poziomie kraju wynosiło 5.577,55 zł. Z dniem 1 stycznia 2018 r. rozwiązana została za porozumieniem stron umowa o pracę powoda z firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł.”, w której prezesem zarządu jest J. M., ojciec powoda. Pracuje na pół etatu w firmie (...) Sp. z o.o., której właścicielem i jedynym udziałowcem jest również J. M.. Powód jest menagerem tego obiektu hotelowego w N.. Wynagrodzenie powoda wynosi 797,50 zł netto miesięcznie. Powód liczy, że obiekt w N. ma on duży potencjał i zacznie przynosić zyski. Nie szukał innego zatrudnienia.

Nadal czepie dochody z wynajmu mieszkania w W. przy ul. (...), czyn od marca 2018 r. czynsz wynosi 2.680 zł miesięcznie oraz miejsca parkingowego w wysokości 180 zł miesięcznie. Ponadto jest właścicielem 44,35 ha gospodarstwa rolnego w O.. Otrzymał 31.854,99 zł tytułem 70% zaliczki na poczet dopłat bezpośrednich za rok 2017. W okresie od czerwca 2017 r. do maja 2018 r. powód dokonał wpłat gotówkowych na swoje konto w łącznej wysokości 15.600 zł. Wpłacał środki uzyskane z firmy (...) w gotówce z tytułu zakupów dokonywanych na rzecz firmy z prywatnego konta. Powód korzysta ponadto z elektronicznego portfela oraz pośrednictwa w płatnościach internetowych.

Z bratem F. M. wiąże powoda umowa dżentelmeńska polegająca na tym, że powód czuje moralny obowiązek dzielić się z bratem dochodem z nieruchomości otrzymanej w darowiźnie od matki. W 2016 r. F. M. mający status rolnika był dzierżawcą nieruchomości rolnej należącej do powoda w O. i przekazywał mu w transzach kwoty uzyskane tytułem płatności bezpośrednich.

Do lutego i marca 2018 r. powód obstawiał zakłady bukmacherskie. Otrzymał przelew na kwotę ponad 1.100 zł z Totolotka. Pracuje z kolegą na zagranicznych serwerach (od kiedy tego typu zakłady stały się w Polsce nielegalne) nad aplikacją pozwalającą na obstawianie zakładów bukmacherskich i wejściem na giełdę. Prace trwają od kilku lat. Czynił zakłady na kwoty rzędu kilku tysięcy złotych. Nie zarabiał na tym, najczęściej były to operacje neutralne finansowo, ewentualnie przynosiły powodowi straty.

Powód mieszka w mieszkaniu wynajmowanym od brata F. M., jednakże często przebywa w pokojach prowadzonego obiektu hotelowego w N.. Opłaty za mieszkanie w Ł. wynoszą 645 zł, czynsz najmu – 1.600 zł. W obiekcie hotelowym jego partnerka gotuje dla całej rodziny obiady, robią wspólnie zakupy i spędzają czas na dworze. B. M. mieszka z partnerką oraz jej dwojgiem dzieci. Powód spodziewa się dziecka z E. W., z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. E. W. zarabia pracując na etacie 4.000 zł netto oraz dorabia wykonując zlecenia reklamowe kwotę około 1.000 zł netto. Przelewa na konto powoda kwotę 1.500 zł tytułem udziału wraz z dziećmi w opłatach czynszowych. Małoletni pozwany spędza u powoda i jego partnerki wtorki oraz określone weekendy. Podczas tych dni koszt jego utrzymania wynosi 450 – 500 zł w skali miesiąca. Małoletni pozwany nie spędza z powodem połowy czasu. Zdarza się, że B. M. kupuje synowi odzież i obuwie, leki.

(dowód: elektroniczne zestawienie operacji za okres od 1.01.2017 r. do 09.05.2018 r. - k. 113-154; umowa o pracę – k. 8 i 9; umowa najmu mieszkania w Ł. – k. 13-18; opłaty za mieszkanie – k. 19; umowa najmu mieszkania w W. – k. 20-24; informacja z GUS – k. 84; korespondencja SMS i mailowa pomiędzy stronami – k. 92-104; zeznanie podatkowe – k. 155-167; wyciąg z protokołu rozprawy I. N. 115/17 – k. 268-269)

Sąd uznał za wiarygodny zebrany w sprawie materiał dowodowy i oparł się na nim, dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Nie budzą wątpliwości Sądu co do wiarygodności dowody z dokumentów urzędowych i prywatnych, które nie były kwestionowane przez strony i potwierdzają przedstawiane przez nie fakty, jak również dowody z zeznań stron. Wydruk ze strony internetowej wynagrodzenia.pl nie ma charakteru dokumentu wobec czego został pominięty przez Sąd. Wnioski dowodowe oraz środki dowodowe pełnomocnika powoda z pisma procesowego z dnia 25 maja 2018 r. zostały pominięte jako spóźnione i złożone po zamknięciu rozprawy bez stosownego wniosku o jej otwarcie na nowo.

Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności zeznania przesłuchanej w charakterze strony pozwanej przedstawicielki ustawowej małoletniego pozwanego, z uwagi na fakt iż są spójne, znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda, co do faktu, iż jego dochody wyczerpują się kwotą około 3.200 zł, z tytułu wynagrodzenia w (...) Sp. z o.o. oraz z tytułu wynajmu mieszkania oraz miejsca parkingowego w W.. W ocenie Sądu nieruchomości rolna położona w O. o pow. 44,56 ha będąca własnością powoda winna być wykorzystywana zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem. Rezygnacja przez B. M. z potencjalnych dochodów, które mógłby z tego tytułu osiągać nie może w ocenie Sądu powodować ujemnych skutków po stronie małoletniego pozwanego i została oceniona w kontekście art. 136 k.r.o. Ponadto Sąd nie znalazł podstaw do uznania dżentelmeńskiej umowy z bratem, która w ocenie sądu jest formą alimentowania brata, gdyż powód nie ma wobec F. M. obowiązku alimentacyjnego.

Jednocześnie Sąd jako nieodpowiedzialne dla dochodów pozwanego - biorąc pod uwagę sytuację małoletniego pozwanego i jego dobro - ocenia udział w zakładach bukmacherskich i kilkuletnie zaangażowanie, które nie przynosi zysków tylko straty. Sąd uznał, iż powód nie szuka zatrudnienia odpowiedniego do jego kwalifikacji zawodowych i posiadanego wykształcenia, gdyż jego dochody w zupełności wystarczają na utrzymanie mającej powiększyć się niebawem rodziny. B. M. poświęcając cały swój czas i zaangażowanie, a także mieszkając w obiekcie hotelowym w N. liczy na to, że zacznie on przynosić duże zyski (adekwatne do obrotów na koncie powoda).

Jednocześnie Sąd negatywnie ocenił brak transparentności transakcji gotówkowych pomiędzy pracodawcą powoda a nim samym i uznał, że co najmniej sprzyja to ukrywaniu dochodów powoda bądź zwiększaniu kosztów funkcjonowania spółki. Wobec powyższego Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda, iż wpłaty dokonywane we wpłatomatach na jego prywatne konto pochodziły ze zwrotu za zakupy czynione na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o obniżenie alimentów na rzecz małoletniego S. M. z kwoty po 1.150 zł miesięcznie do kwoty po 400 zł miesięcznie nie jest zasadne należało je zatem oddalić.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy zastosowanie miał art. 138 k.r.o. W myśl wymienionego przepisu, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumieć natomiast należy zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego bądź zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 k.r.o.).

Zakres potrzeb dziecka, których zaspokajanie jest obowiązkiem rodziców, ustanawia przepis art. 96 k.r.o. W związku z powyższym, rodzice zobowiązani są zapewnić dzieciom, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie, zaspokojenie potrzeb w zakresie wyżywienia, odzieży, środków higieny oraz leczenia. Należy podkreślić, iż rodzice mogą być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych w stosunku do dziecka tylko wtedy, gdy dziecko posiada własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczają na całkowite pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. We wszelkich innych wypadkach na rodzicach ciąży stanowczy obowiązek utrzymania dziecka, ograniczony tylko ich możliwościami zarobkowymi i majątkowymi.

Od chwili, kiedy ostatnio była ustalona wysokość alimentów od powoda na rzecz jego małoletniego syna, to jest od momentu zawarcia ugody sądowej przed Sądem Rejonowy w Łowiczu w dniu 8 czerwca 2017 r. w sprawie o sygn. akt III RC 50/17 upłynęło zaledwie 11 miesięcy. Sytuacja powoda w tym czasie nie uległa istotnej zmianie. Powód za porozumieniem stron zrezygnował z pracy na ½ etatu w firmie (...) Sp. z o.o. w Ł.. Obecnie pracuje na ½ etatu w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł.. Nie zamierza szukać pracy w zawodzie i pełnym wymiarze czasu pracy. Dochód powoda z tytułu wynagrodzenia jest nieduży w kontekście jego potrzeb oraz obrotów na prywatnym koncie. B. M. otrzymuje od pracodawcy gotówkę tytułem zakupów czynionych na rzecz pracodawcy jednakże w transakcjach tych nie ma transparentności. Powód nie przedstawił dowodu, że dokonywał zakupów na rzecz pracodawcy na kwoty, które wpłacał we wpłatomatach na swoje prywatne konto.

Wątpliwości Sądu budzi także dalsza konieczność wynajmowania mieszkania od brata F. M. w Ł., skoro z zeznań powoda oraz jego partnerki wynika wprost, że obecnie centrum życiowe powoda i jego rodziny przeniosło się do N., gdzie dzieci mogą bawić się na świeżym powietrzu i gdzie czas spędza małoletni pozwany.

Sąd ocenił umowę dżentelmeńską powoda z bratem, jak również brak gospodarczego wykorzystywania nieruchomości rolnej o pow. 44,35 ha w kontekście art. 136 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego. Zgodnie z art. 136 k.r.o. jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych. Brak uwzględnienia zmiany w sytuacji powoda sprowadza się do tego, iż B. M. ma możliwości zarobkowe i majątkowe znacznie przekraczającego jego dochody z wynagrodzenia, ale również z najmu mieszkania w W., podobnie, jak to było w czerwcu 2017 r.

Również sytuacja małoletniego pozwanego i jego przedstawicielki ustawowej pozwanej nie uległa zmianie od 8 czerwca 2017 roku. Nadal koszty utrzymania S. M. wynoszą około 1.900 zł. Wzrosły o około 100 zł opłaty za przedszkole. Przedstawicielka ustawowa podjęła zatrudnienie, otworzyła działalność gospodarczą i zarabia 1.500 zł jako instruktorka fitness. Liczy na jej rozwój – tak jak powód liczy na rozwój obiektu hotelowego, którym zarządza. Zajmuje się bezpośrednią opieką nad synem, natomiast w godzeniu tej opieki z pracą zawodową pomagają jej dziadkowie macierzyści. Pomoc dziadków macierzystych ma także wymierny walor finansowy, gdyż przedstawicielka ustawowa nie musi korzystać z odpłatnych usług opiekunki. M. M. ma prawo do rozwoju zawodowego, musi zarabiać na swoje utrzymanie i udział w utrzymaniu syna, tym bardziej, że nie może liczyć na wsparcie finansowe ze powoda jej osobiście ani teraz, ani w przyszłości.

Sąd nie uznał za zasadny zarzut postawiony przez powoda przedstawicielce ustawowej małoletniego S. z tytułu podjęcia przez nią pracy zawodowej. Już w momencie podpisywania ugody w czerwcu ubiegłego roku M. M. dorabiała jako instruktor fitness. Obecnie pracuje w pełnym wymiarze czasu pracy, a małoletni S. korzysta – tak jak przed rokiem z opieki przedszkolnej. Tak jak przed rokiem jest to przedszkole niepubliczne, w którym małoletni pozwany dobrze się czuje, zdążył się zaaklimatyzować. W porozumieniu co do kontaktów zawartym pomiędzy stronami również w dniu 8 czerwca 2017 r. nie ma mowy o konieczności sprawowania bezpośredniej pieczy przez przedstawicielkę ustawową ani zakazu podjęcia pracy zawodowej co miałoby warunkować alimenty w ustalonej w ugodzie wysokości. Dążenie matki pozwanego do poprawy swojej i małoletniego sytuacji finansowej zasługuje na pochwałę i nie może być przyczyną obniżenia alimentów ojcu. Zwiększające się możliwości finansowe rodziców małoletniego S. skutkują podwyższaniem także jego stopy życiowej, stwarzaniem możliwości lepszego rozwoju i zaspokajania potrzeb wykraczających ponad przeciętną – co jest celem działania większości rodziców.

Sąd nie wziął pod uwagę przy ocenie sytuacji powoda faktu, iż jest on zobowiązany do alimentowania innej osoby poza małoletnim S.. B. M. spodziewa się dziecka, ale obowiązek alimentacyjny nie dotyczy nasciturusa, powstanie on dopiero po narodzeniu się dziecka.

W niniejszej sprawie Sąd doszedł do wniosku, iż brak jest uzasadnienia do obniżenia alimentów płatnych od powoda B. M. na rzecz jego małoletniego syna S. M.. Wprost przeciwnie w literaturze podkreśla się, iż z biegiem lat, a zwłaszcza wskutek dorastania dziecka zwiększają się jego potrzeby i tym samym osoby zobowiązane do jego alimentacji powinny zwiększyć swój wysiłek dla zaspokojenia tych potrzeb (T. Smyczyński, Prawo rodzinne i opiekuńcze, Warszawa 2005, s. 277). Potrzeby małoletniego powoda – zgodnie z przedstawionym powyżej stanowiskiem – wzrosły o 100 zł od 8 czerwca 2017 roku. Od tego czasu nie zmieniły się w sposób istotny także możliwości zarobkowe i majątkowe powoda.

Sąd stoi na stanowisku, iż rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. W szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają nawet obowiązek wyzbywania się posiadanego majątku, bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu, na przykład dla ratowania zdrowia dziecka. Podstawą oddalenia powództwa o zasądzenie alimentów może być tylko brak wszelkich możliwości po stronie zobowiązanego, nie zaś szczupłość środków, jakimi on rozporządza. Możliwości świadczenia alimentów nie ma ten, kto nie posiada majątku, nie jest, ze względu na stan zdrowia, zdolny do pracy zarobkowej i nie otrzymuje świadczeń (Komentarz do art. 128, art. 129, art. 133, art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz.U.64.9.59), [w:] Z. Krzemiński, Alimenty i ojcostwo. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III).

Zatem uznając, iż w okolicznościach niniejszej sprawy powód winien nadal partycypować w kosztach utrzymania syna w większej części - około 60%, to powinien on płacić nadal na rzecz S. M. alimenty w kwocie po 1.150 zł miesięcznie. Nie sprawuje on bezpośredniej pieczy nad synem w połowie czasu, większość czasu małoletni spędza z matką, która pielęgnuje go m.in. w chorobie.

Z uwagi na powyższe okoliczności, mając na względzie brak zmian w sytuacji zarówno powoda, pozwanego, jak i jej przedstawicielki ustawowej Sąd oddalił powództwo.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, Sąd zasądził od B. M. na rzecz M. M. kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2016.1668).